Για άλλη μια φορά ο εμφανιζόμενος από την Ελευθεροτυπία ως εκδότης- δημοσιογράφος Πέτρος Παπασαραντόπουλος σχολιάζει την νεολαίστικη εξέγερση με άρθρο του στις 24/12/08, υπό τον τίτλο: «Το πλιάτσικο ως επανάσταση». Με αναφορές από τον Μάο και τον Μπακούνιν ως την Θάτσερ ο «εκδότης- δημοσιογράφος» αναλύει τα γεγονότα ως αριστερός διανοούμενος της γενιας της μεταπολίτευσης!
Για όσους έχουν αδύναμη μνήμη ας θυμηθούμε τα έργα και τις ημέρες του κ Παπασαραντόπουλου, άλλοτε μεγαλοεκδότη του Παρατηρητη, στη συνέχεια «πτωχεύσαντα» και πρόσφατα ανανήψαντα στον εκδοτικό χώρο της Θεσσαλονίκης.
-Ο κΠαπασαραντόπουλος εξακολουθεί να χρωστάει 5 χρόνια μετά την πτώχευση του «Παρατηρητή» 700.000 ευρώ στους εργαζόμενους, παρά την νομική κάλυψη που του παρέχει η δικαιοσύνη μιας χώρας που σύμφωνα και με τον ίδιο βρίσκεται σε κοινωνικη, πολιτική και πολιτισμική κρίση.
-Μετά την πτώχευση για ένα χρονικό διάστημα εξαφανίστηκε από την πόλη και επέστρεψε ως «υπάλληλος» νέου εκδοτικού οίκου
-Αν και απλός υπάλληλος πλέον, εμφανίζεται στην Ελευθεροτυπία ως εκδότης, προφανώς έχοντας πάρει «συγχωροχάρτι» από την «πνευματική και πολιτική» ηγεσία της πόλης.
Αυτή η προκλητική επανεμφάνιση και μάλιστα ως κριτή της «βίας» και του «πλιάτσικου» δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Άραγε πλιάτσικο είναι η σπασμενη βιτρίνα μόνο και όχι η μη καταβολή δεδουλευμένων σε εργαζόμενους? Βία είναι η «τυφλή» σύγκρουση των νέων και όχι η καθημερινή καταπιέση των εργαζομένων στα συγχρονα πολυκαταστήματα (μισθοι -700 ευρω, σπαστά ωράρια λάστιχο, εργοδοτικοί εκβιασμοί) ?
Σύμφωνα με τον κΠαπασαραντόπουλο η αιτία της εξέγερσης βρίσκεται στην διαψευσή των προσδοκιών των νέων. «Προσδοκιών που δημιουργήθηκαν κυρίως από την γενιά της μεταπολίτευσης…που συμπυκνώθηκαν στο δίπολο της διεκδίκησης του μείζονος με την ήσσονα προσπάθεια… που είναι φυσικά αδύνατο να εκπληρωθούν». Προφανώς μείζονα διεκδίκηση είναι να απαιτείς να έχεις μερίδιο απο τα υπερκερδη και ήσσονα προσπάθεια η ελαστική εργασία των 400-700 ευρώ.
Δυστυχώς ο αποκαλούμενος «πνευματικός κόσμος» της χώρας, στην συντριπτική του πλειοψηφία, εκτρέφει φαινόμενα τύπου Παπασαραντόπουλου, όχι μόνο γιατι τα δέχεται στο χώρο του αλλά κυρίως γιατί καλλιεργεί τις ίδιες ιδεολογικές αρχές που στηρίζουν την οικονομική και πολιτική εξουσία, Πρόσφατη είναι η παρέμβαση των συγγραφέων Π.Μάρκαρη, Τ.Θεωδορόπουλου και Α.Δοξιάδη που καταδίκασαν απλώς την βία των εξεγερμένων(ακόμα και τις παρεμβάσεις που έγιναν σε θεατρικές παρατάσεις!) στηρίζοντας στην πράξη τις θέσεις της κυβέρνησης.Αλλοι μίλησαν με την σιωπή τους για άλλη μια φορά. Που ήταν όλοι αυτοί οι καλοταϊσμένοι απο κρατικές και άλλες επιχορηγήσεις όταν μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι χτυπήθηκαν με τον πλέον βέρβαρο τρόπο απο την κρατική καταστολή? Γιατί από το έργο τους απουσιάζει συνήθως κάθε αναφορά στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα του μέσου εργαζόμενου? Οι φωνές αμφισβήτισης φυσικά υπάρχουν αλλά πνίγονται ακόμα μέσα στην εκωφαντική σιωπή της συναίνεσης.
Ως εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου ζητάμε να πάρουν θέση:
- Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία που φιλοξενεί στις σελίδες της ως εκδότη-δημοσιογράφο τον κΠαπασαραντόπουλο. Δεν γνωρίζει το παρελθόν του ανθρώπου ή μηπως δέχεται κείμενα όπου ο καθένας βάζει την ιδιότητα που ο ίδιος επιθυμει για τον εαυτό του?
- Οι ενώσεις των ελληνων εκδοτων. Ποια είναι η άποψη τους για την επιστροφη Παπασαραντόπουλου στον εκδοτικό χώρο?
- Οι ενώσεις των ελλήνων συγγραφέων για την εργασιακή κατάσταση των εργαζομένων του χώρου του βιβλίου, των υπαλλήλων των εκδοτικών οίκων και των βιβλιοπωλείων που προωθούν το έργο τους.
Υ.Γ. Τις ίδιες μέρες έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη η είδηση της επίθεσης με βιτριόλι σε εργαζόμενη καθαρίστρια σε ιδιωτικό συνεργείο. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή μετά την επίθεση που δέχτηκε στις 22/12 ενώ επέστρεφε σπίτι της. Είχε δεχθεί επανειλημένα απειλές από τους εργοδότες για την συνδικαλιστική της δράση σε ένα χώρο που επικρατουν συνθήκες πραγματικής δουλείας.
Ο άγριος Δεκέμβρης του Αλέξη και της Κωνσταντίνας εχει ημερολογιακά σχεδόν τελειώσει. Οι χιλιάδες όμως νέοι και εργαζόμενοι που βγήκαν στους δρόμους δεν θα επιστρέψουν πίσω στην «ομαλότητα και την τάξη». Ο Αλέξης και η Κωνσταντίνα είναι τα θύματα της βίας και όσο αυτή θα υπάρχει από την πλευρά των εργοδοτών και της αστυνομίας η επιστροφή στην «ομαλότητα» και η σιωπή δεν είναι δυνατο να υπάρξει.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Υπαλληλων βιβλιου-χαρτου Θεσσαλονικης
Για όσους έχουν αδύναμη μνήμη ας θυμηθούμε τα έργα και τις ημέρες του κ Παπασαραντόπουλου, άλλοτε μεγαλοεκδότη του Παρατηρητη, στη συνέχεια «πτωχεύσαντα» και πρόσφατα ανανήψαντα στον εκδοτικό χώρο της Θεσσαλονίκης.
-Ο κΠαπασαραντόπουλος εξακολουθεί να χρωστάει 5 χρόνια μετά την πτώχευση του «Παρατηρητή» 700.000 ευρώ στους εργαζόμενους, παρά την νομική κάλυψη που του παρέχει η δικαιοσύνη μιας χώρας που σύμφωνα και με τον ίδιο βρίσκεται σε κοινωνικη, πολιτική και πολιτισμική κρίση.
-Μετά την πτώχευση για ένα χρονικό διάστημα εξαφανίστηκε από την πόλη και επέστρεψε ως «υπάλληλος» νέου εκδοτικού οίκου
-Αν και απλός υπάλληλος πλέον, εμφανίζεται στην Ελευθεροτυπία ως εκδότης, προφανώς έχοντας πάρει «συγχωροχάρτι» από την «πνευματική και πολιτική» ηγεσία της πόλης.
Αυτή η προκλητική επανεμφάνιση και μάλιστα ως κριτή της «βίας» και του «πλιάτσικου» δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Άραγε πλιάτσικο είναι η σπασμενη βιτρίνα μόνο και όχι η μη καταβολή δεδουλευμένων σε εργαζόμενους? Βία είναι η «τυφλή» σύγκρουση των νέων και όχι η καθημερινή καταπιέση των εργαζομένων στα συγχρονα πολυκαταστήματα (μισθοι -700 ευρω, σπαστά ωράρια λάστιχο, εργοδοτικοί εκβιασμοί) ?
Σύμφωνα με τον κΠαπασαραντόπουλο η αιτία της εξέγερσης βρίσκεται στην διαψευσή των προσδοκιών των νέων. «Προσδοκιών που δημιουργήθηκαν κυρίως από την γενιά της μεταπολίτευσης…που συμπυκνώθηκαν στο δίπολο της διεκδίκησης του μείζονος με την ήσσονα προσπάθεια… που είναι φυσικά αδύνατο να εκπληρωθούν». Προφανώς μείζονα διεκδίκηση είναι να απαιτείς να έχεις μερίδιο απο τα υπερκερδη και ήσσονα προσπάθεια η ελαστική εργασία των 400-700 ευρώ.
Δυστυχώς ο αποκαλούμενος «πνευματικός κόσμος» της χώρας, στην συντριπτική του πλειοψηφία, εκτρέφει φαινόμενα τύπου Παπασαραντόπουλου, όχι μόνο γιατι τα δέχεται στο χώρο του αλλά κυρίως γιατί καλλιεργεί τις ίδιες ιδεολογικές αρχές που στηρίζουν την οικονομική και πολιτική εξουσία, Πρόσφατη είναι η παρέμβαση των συγγραφέων Π.Μάρκαρη, Τ.Θεωδορόπουλου και Α.Δοξιάδη που καταδίκασαν απλώς την βία των εξεγερμένων(ακόμα και τις παρεμβάσεις που έγιναν σε θεατρικές παρατάσεις!) στηρίζοντας στην πράξη τις θέσεις της κυβέρνησης.Αλλοι μίλησαν με την σιωπή τους για άλλη μια φορά. Που ήταν όλοι αυτοί οι καλοταϊσμένοι απο κρατικές και άλλες επιχορηγήσεις όταν μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι χτυπήθηκαν με τον πλέον βέρβαρο τρόπο απο την κρατική καταστολή? Γιατί από το έργο τους απουσιάζει συνήθως κάθε αναφορά στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα του μέσου εργαζόμενου? Οι φωνές αμφισβήτισης φυσικά υπάρχουν αλλά πνίγονται ακόμα μέσα στην εκωφαντική σιωπή της συναίνεσης.
Ως εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου ζητάμε να πάρουν θέση:
- Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία που φιλοξενεί στις σελίδες της ως εκδότη-δημοσιογράφο τον κΠαπασαραντόπουλο. Δεν γνωρίζει το παρελθόν του ανθρώπου ή μηπως δέχεται κείμενα όπου ο καθένας βάζει την ιδιότητα που ο ίδιος επιθυμει για τον εαυτό του?
- Οι ενώσεις των ελληνων εκδοτων. Ποια είναι η άποψη τους για την επιστροφη Παπασαραντόπουλου στον εκδοτικό χώρο?
- Οι ενώσεις των ελλήνων συγγραφέων για την εργασιακή κατάσταση των εργαζομένων του χώρου του βιβλίου, των υπαλλήλων των εκδοτικών οίκων και των βιβλιοπωλείων που προωθούν το έργο τους.
Υ.Γ. Τις ίδιες μέρες έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη η είδηση της επίθεσης με βιτριόλι σε εργαζόμενη καθαρίστρια σε ιδιωτικό συνεργείο. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή μετά την επίθεση που δέχτηκε στις 22/12 ενώ επέστρεφε σπίτι της. Είχε δεχθεί επανειλημένα απειλές από τους εργοδότες για την συνδικαλιστική της δράση σε ένα χώρο που επικρατουν συνθήκες πραγματικής δουλείας.
Ο άγριος Δεκέμβρης του Αλέξη και της Κωνσταντίνας εχει ημερολογιακά σχεδόν τελειώσει. Οι χιλιάδες όμως νέοι και εργαζόμενοι που βγήκαν στους δρόμους δεν θα επιστρέψουν πίσω στην «ομαλότητα και την τάξη». Ο Αλέξης και η Κωνσταντίνα είναι τα θύματα της βίας και όσο αυτή θα υπάρχει από την πλευρά των εργοδοτών και της αστυνομίας η επιστροφή στην «ομαλότητα» και η σιωπή δεν είναι δυνατο να υπάρξει.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Υπαλληλων βιβλιου-χαρτου Θεσσαλονικης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου